Amid Burkhan

Хүйтэн жиндүү өвлийн үдэш ээжий таныгаа Хагацахын сүүдэрт унагаж дааруулсан хямруулсан Тоонот гэрийнхээ үүдэндээ сүүгээ өргөсөн Тураагаад хоцорсондоо ээжий минь та Хөх манхан тэнгэрээс залбиран байж хүүгээ гуйсандаа Хэзээ ч уулзахгүйгээ хүү нь мэдээгүй ээ ээжээ Зүүдний холруу далайгаар мордоход минь Зүүн хацрыг минь үнсээд үддэгдсэн дээ та Зүрхээ хувааж амилуулсан таныхаа Зүс царайг сэтгэлдээ харсаар явна даа Бүүр шөнө хүүгээ Эндэж гэндсэн ч байна Эр хүндээ миний хүү гээд Энэрэл хайрын нулимсыг их дуслуулсан даа Эргэж учирахгүй мэдэрсэн ч та үрээ энэлэн гээд Энэ л орчлонгоос чимээгүй ниссэн одсон доо Найган ганхсан цэцэгсийн дунд нойрсон байгаадаа Нартад ганцхан амьд бурхан ээжээ Зүүдний холруу далайгаар мордоход минь Зүүн хацрыг минь үнсээд үддэгдсэн дээ та Зүрхээ хувааж амилуулсан таныхаа Зүс царайг сэтгэлдээ харсаар явна даа Бүүр шөнө хүүгээ Зүүдний холруу далайгаар мордоход минь Зүүн хацрыг минь үнсээд үддэгдсэн дээ та Зүрхээ хувааж амилуулсан таныхаа Зүс царайг сэтгэлдээ харсаар явна даа Зүүдний холруу далайгаар мордоход минь Зүүн хацрыг минь үнсээд үддэгдсэн дээ та Зүрхээ хувааж амилуулсан таныхаа Зүс царайг сэтгэлдээ харсаар явна даа Өршөө хүүгээ Өршөө хүүгээ Найган ганхсан цэцэгсийн дунд нойрсон байгаадаа Нартад ганцхан амьд бурхан ээжий минь