Cheghadr Tanham

مهدی جهانی علیشمس فک میکردم اون یه ذره آدمه رفت و تنها شد دلم یه عالمه البته تا اونجایی که یادمه هر چی خوردم از این دل ساده مه من خسته شدم از آدما و طعنه هاشون خسته شدم از اومدن و رفتناشون خسته ام از خیابون و پیاده رو هاش ازت که خواسته بودم مراقبم باش چقدر تنهام تنهام تنهام چقدر سرده بی تو دستام تو رو میخوام میخوام میخوام پُر از اشک سرده چشمام چقدر تنهام تنهام تنهام چقدر سرده بی تو دستام تو رو میخوام میخوام میخوام پُر از اشک سرده چشمام هندزفری تو گوشمه یه کوله رو دوشمه یه پیرهن سیام تنم همون که همیشه میپوشمه نمیدونم کجای شهرم تو کوچه ها سرگردونم به امید اینکه تو رو ببینم تا سرمو برگردونم ولی حیف تو اینجا نیستی مگه تو همونی نبودی که میگفتی پام وا میستی منم و جای خالی با یه مشت یادگاری که از همدیگه دو سه ساله داریم حالا تکلیف چیه؟ فراموش کنیم نه این کارا کار ما نی با این که همش دنبال فانیم ولی بی خیالی تو مرام ما نی یادمه میگفتی حتی اگه از آسمون سنگ بارید بازم قول بده که دوسم داری نمیخوام ببینم غم داری ولی حیف که این روزا یه حس دیگه رو من داری چرا یه حس دیگه رو من داری؟ خسته ام از این همه کشیدن نصفه شب از خواب پریدن تو بی خیالی ولی من عاشقتم هنوز شدیدا بارون و تهران هدفون و آهنگ چرا تو بی من نمیشی دلتنگ نگام هر شب به آسمونه بی تو کلافم پُر از بهونه چقدر تنهام تنهام تنهام چقدر سرده بی تو دستام تو رو میخوام میخوام میخوام پُر از اشک سرده چشمام چقدر تنهام تنهام تنهام چقدر سرده بی تو دستام تو رو میخوام میخوام میخوام پُر از اشک سرده چشمام چقدر تنهام تنهام تنهام چقدر سرده بی تو دستام تو رو میخوام میخوام میخوام پُر از اشک سرده چشمام