As De Loften Brekke

Om my hinne falle, Folken en fijannen It bloed beklaait it griene gers Mei bile en mei skyld, Slach ik yn it rûn sa wyld Myn ear, myn lân, dit is wêr't ik stjer It paad foarút is no foar dy Walhalla wachtet al op my De Aesir en de Vanir, sy komme tichterby Walhalla wachtet al op my De loften brekke iepen, Striidgoadinnen ferskine Myn geast ferdizet De bylden yn myn kop Myn soan fjochtet fierderop Sakjend troch de knibbels raas ik út De blêden fan Glasir glimkje yn it ljocht Ik meitsje my no klear, foar myn lêste tocht Heidrun weidet oan 'e tûken fan 'e Goadebeam En boppe de westerdoar saait in grutte earn