ทาสทรมาน

ดวงตะวันลับทิวแมกไม้ ใจพี่ก็หายหายลับไปกับตะวัน สิ้นแสงสูรย์อาดูรโศกศัลย์ ทิวาลับลาพลันเหมือนดังมีดบั่นหัวใจ คอยละเมอเพ้อว่าเธอนั้น ยังเป็นมิ่งขวัญขวัญชู้คู่ฤทัย สวาทยังหวามฝังจำติดใจ มิแรมนิราศไกลฝังใจอยู่ชั่วนิรันดร์ รักเจ้าเอ๋ยรักเคยสมปรารถนา ลับไปไม่หวนคืนมาสุดไขว่คว้ามาแนบขวัญ วิมานที่หวังพังมลายลงสูญพลัน เหลือเพียงซากนั้นดั่งทาสทรมาน ยามราตรีนี้พี่ยิ่งหมอง ใจพี่กลัดหนองหมองใจด้วยจากนงคราญ สวาทหายแรมมลายแหลกราญ ทิ้งซากรักไว้ประจานทรมานจิตใจนักเอย ยามราตรีนี้พี่ยิ่งหมอง ใจพี่กลัดหนองหมองใจด้วยจากนงคราญ สวาทหายแรมมลายแหลกราญ ทิ้งซากรักไว้ประจานทรมานจิตใจนักเอย