گریه کن، گریه گن، گریه کن
گریه کن، گریه کن، گریه کن
گریه کن، گریه کن، گریه کن
گریه کن، گریه کن، گریه کن
گریه کن تا اشک چشمات بریزه رو تن بارون
مثه بارون که تو دریا گم میشه راحت و آسون
منم و عشق و نگاهت، ساده از غمت گذشتم
هرچی از نگفته ها بود، گوشه دلم نوشتم
روی این بلندی غم، وایسادم شاید بیافتم
بغض مرگت توی سینم، تو مقصری عزیزم
گره کار دل من، هر چی هست از توئه یا من
یه کمی حوصله از تو، یا کمی فاصله از من
از دو چشمی که نجیبه، گِلِگی یکم عجیبه
به لطافت ستاره است، اما دستام بی نسیبه
همیشه گریه چشمات، یه سوال بی جواب
واسه تو اگر یه راهه، واسه من فقط عذابه
از دو چشمی که می ریزه، خنده های عاشقونه
نمی دونم غم و غصه است، یا که لحظه جنونه
روی این بلندی غم، وایسادم شاید بیافتم
تو مقصری عزیزم، آره تو همین که گفتم
