Benim sağım solum belli olmaz
Kafam atar kapına dayanırım
Ben insanları, insanlar beni zorlar
Her yer napacağımı söyleyen filozoflarla dolu
Sağım solum belli olmaz
Kafam atar kapına dayanırım
Ben insanları, insanlar beni zorlar
Her yer napacağımı söyleyen filozoflarla dolu
Bi'gün bağırır çağırır, bi'gün içime kapanırım
Bazen sevgi sarmaşığı gibiyim, bazen nefret yaratırım ben
Hatta galiba öptüğüm yerden kanatırım
Sevmeyi böyle öğrendiğimdendir ki herkes bana kırık
Bazen çocuk gibiyim, bazen yaşlı
Bazen çok isyankarım susamam, bazen inançlı
Bazen pamuk gibi, bazen babam kadar inatçı
Kısaca bazen kendim gibiyim, bazen ilaçlı
Sağım solum belli değil
Olmam gerektiği gibiyim bazen sanki, olduğum değil
Belki de bu yerde yalnız değilimdir korktuğum gibi
Tüm dünyada aynıdır yokluğun dili
Benim sağım solum belli olmaz
Kafam atar kapına dayanırım
Ben insanları, insanlar beni zorlar
Her yer napacağımı söyleyen filozoflarla dolu
Sağım solum belli olmaz
Kafam atar kapına dayanırım
Ben insanları, insanlar beni zorlar
Her yer napacağımı söyleyen filozoflarla dolu
Bazen yağmuru severim, bazen güneşi, bazen karı
Manzaram güzel de havam yarım
Peki bana nasihat veren insanlar beni ne kadar tanır (hayır)
Ben özgürlüğü severim, toplum aptalları (ha)
Bi' günüm sağlıklı geçerken, bi' günüm alkol
Ve her gün oturup bi'kaç satır söz karalarım banko
Huzursuzluk yazdırır bana çabalarımdan çok
Ama sen gülüşlerimde gizlediğim yaralarımdan kork
Bi' yanım özgür, bi' yanım köle
Burada alevlerin içindeyiz yok mu yangın gören?
Rengarenk bi' dünya, algı böyle
Senin de sağın solun belli değilse benle şarkı söyle hadi
Benim sağım solum belli olmaz
Kafam atar kapına dayanırım
Ben insanları, insanlar beni zorlar
Her yer napacağımı söyleyen filozoflarla dolu
Sağım solum belli olmaz
Kafam atar kapına dayanırım
Ben insanları, insanlar beni zorlar
Her yer napacağımı söyleyen filozoflarla dolu
Sağım solum belli olmaz
Kafam atar kapına dayanırım
Ben insanları, insanlar beni zorlar
Her yer napacağımı söyleyen filozoflarla dolu
