The Lament of the Virgin (Cyprus)

Άρκοντες αφικράστε μου της Δέσποινας τον θρήνον Πώς κλαίει τον μονογενή εις τον Σταυρόν εκείνον Αδέ μαντάτο σκοτεινόν και μέρα λυπημένη Που ήρτε σήμερον σ' εμέ, την πολοπικραμένη Που πιάσαν τον Υιούλην μου κι έμεινα ορφανεμένη Κι ο κόσμος κλαίει ουρανέ κι η γη σκοτεινασμένη Ο ήλιος εσκοτίστηκεν κι όλον το φως εχάθη Και το φεγγάριν τ' ουρανού κατά πολλά επικράνθη Όρη αναστενάξετε και πέτρες ραϊστείτε Και ποταμοί στραγγίσετε και δένδρα μαραθείτε