Asaye Moosa

درون من قبریست که تخت خواب من است مرا به جای به خاک به خواب بسپارید تمام مالم را به نیل می بخشم عصای موسی را به آب بسپارید مرا رفیقانم به سُخره میگیرند بریده دستم را غلاف شمشیرم زمین اگر گرد است چرا نمی بینم؟ جهان اگر فانی ست چرا نمی میرم به مرگ می خواهم اگرچه یک ساعت دوباره طایفه ام در آشتی باشند شناورم بر نیل و آب گور من است و ماهیان بر من گلاب می پاشند به طعنه می گویم که خوب و خرسندم زبان طعنه ی من همیشه کوتاه است کسی چه می داند؟ کسی چه می فهمد؟ چه یوسفی یک عمر درون این چاه است درون من قبریست که تخت خواب من است مرا به جای به خاک به خواب بسپارید تمام مالم را به نیل می بخشم عصای موسی را به آب بسپارید