با دست بسته با پای خسته پشت حصار
همچون شهیدان در مسلخ جان بر سر دار
صد جان تشنه با تیغ و دشنه مانده به بند
عریانتر از دشت تنهاتر از باد پای قرار
هر جا رود دل از تو امان ندارد
مجنون تو پا بر سر جان باز آرد
آزاده ام هر چه جان را، در بند و بلا پسندید
خود غیر تو را نبیند، چشمی که تو اشک ببندید
دلداده تو چه نالد، از عشق تو و خیالت
با گریه او بگریی، با خنده او بخندی
افتادم اگر در بندو تو را از من اثری نیابد
دل خسته مشو سرباز وطن برگشتو سری نیامد
آن را که خبر شد از غم عشق از او خبری نیامد
