Phantasm

فردا نه می گم فردا نه می گم به صخرههای آویزون گردنم به حفره های سفته عمیق بر تنم به گفته هایی که از ماه کهنترند نه میگم فردا سر می دم فردا سر می دم به پرماسهایی که از لفظ راویترند به لبخندهایی که از آب آبی ترند به لحظه هایی که از ماه باقیترند سر سر سرم رو میدم فردا دلا هی فردا دلا هی فردا دلا هی باز می شه باز می شه با دیده بال شکسته ترمیم نمی شه زمان گذشته تمدید نمی شه دل بنشین لحظه ای یه گوشه بشنوم حرفهای مستور پوشه اگه جز به نرمی حرفامو بزنم زننده ام اگه باب میل صاحبان نباشه روندم ناپسندم شمشیرم باید اندر غلافش باشه تا زنده ام چرا که سرخراشه زن، زنی که نکنه خم سر به خواست پدر برادر همسر همکلاس رئیس دفتر ولی فردا می شه پرده گناه باز اسب ها بی زین سوی افق بتاز بگذار بترکه حباب آلایش بگذار می ارزه واسه لحظه ای خالص فردا دلا هی فردا دلا هی فردا دلا هی باز می شه باز می شه با دیده