Daryaye Bi Payan

به دریایی در افتادم که پایانش نمیبینم کسی را پنجه افکندم که درمانش نمی دانم فراغم سخت می اید ولیکن صبر می باید که گر بگریزم از سختی رفیق سست پیمانم2 مپرس ام دوش چون بودی به تاریکی و تنهایی شب هجرم چه میپرسی که روز وصل حیرانم شبان آهسته مینالم مگر دردم نهان ماند به گوش هرکه در عالم رسید آواز پنهانم من آن مرغ سخندانم که در خاکم رود صورت هنوز آواز می آید به معنی از گلستانم