Sooratak

از بالم کندم پر کردم تو بالشتکم اوج گرفتن یه رویا شد تو خواب شبم به وسعت جهانه خاک شکّ م نداره خبر از گل دنیایی که پی لبای غنچه س سوای مردن مرگ ، اون لحظه س که یه آشغال جلوی خودش لو رفته س نه نعلِ اسب میخواد نه مهره مار نمی فروشم قلعه م رو به طرز فکر دَلت یه تک پا بهم سر بزن تو عمق جامعه م اونجا که گود یه پهلوونم، همپای ساز مرشد میکشم به زحمت کباده به گرده دُرّ زندگی واسم نوشیدنِ یه جرعه آبه جواب نوچه رکه نُچ بت یه مده که عمل اومد از زیر بته چرا مشکی بپوشم واسه فوت وقت؟ آتیش بیار معرکه س فروشنده ی هیزم تر نمیارزه به دقّ و دلیش هم کل زمین هم چکش کن نسیه س چشام کف پای مادر تا شاید که بهشت رو ببینم نمیارزه به دقّ و دلیش هم کل زمین هم چکش کن نسیه س چشام کف پای مادر تا شاید که بهشت رو ببینم نمیارزه به دقّ و دلیش هم کل زمین هم چکش کن نسیه س چشام کف پای مادر تا شاید که بهشت رو ببینم نمیارزه به دقّ و دلیش هم کل زمین هم چکش کن نسیه س چشام کف پای مادر تا شاید که بهشت رو ببینم طبقاتی ولی سالم قرقاطی ولی قادر کور ولی کاشف همیشه مورچه ها جالب بودن برا پسر بچه ای که اون ته مهای کوچه فلسفه تو مُخش میکرد دیگه جونم برات بگه دغدغه م از کوه و دمن حرف زدن لبِ یه رود و بس بچّه م هنوز دنبال کشف کردن دندون عقلم کندس، نه چون هنوز مغزم میجوعه میشه فک ام گرم مه شکن میخواد این مرد که تو مه گم کرد خودش و این مرز که تومه بود و نبودمو، قافیه عروضمو اینکه چقد تاریکیه از هر روزمو فهمونده فرصت بی ریا بودن که پیدا نشد کف کوچه تکی منم، مزّه و طعم خونه زیر زبون موند راه میرم من هنوز قوز زیر سقف آسمونی که بالا سریش رو به قلب ماها جوش میده رُخ، امشب قصّه گو میشه نمیارزه به دقّ و دلیش هم کل زمین هم چکش کن نسیه س چشام کف پای مادر تا شاید که بهشت رو ببینم نمیارزه به دقّ و دلیش هم کل زمین هم چکش کن نسیه س چشام کف پای مادر تا شاید که بهشت رو ببینم نمیارزه به دقّ و دلیش هم کل زمین هم چکش کن نسیه س چشام کف پای مادر تا شاید که بهشت رو ببینم نمیارزه به دقّ و دلیش هم کل زمین هم چکش کن نسیه س چشام کف پای مادر تا شاید که بهشت رو ببینم لای فرمول زندگیام میشم تقسیم با هر ضربه اش یادم نره کوچیکم یه ذرّه ام هرچند ارزنده م و زرّم خاطر جمع از کم و کسرمم، هستم دنیا میده بت پا تو میدی از دست بریدی از لج سریدی از تخت کمیکی مردک تو کی ای اصلا؟ که شدی نیمی از من، سبکی تو رو فراری میدم هرچند وقت یه بار به صد زحمت نقابی صورتکی تو لکی کَکی میکنم کلکتو بد کلکی شکّی، خود تردید این نگاهم چقد اَشک ریخت و تر دید تو منو مبهم میکنی واسم خب فرق نمیکنه بیاد تاسم جفت شناسمی، هرچی بسابی نمیشه کشکی آدم، آدم از یه راهی غیر اجی مجی باس نقاب کند تا یادم بمونه خواب خوابم نمیارزه به دقّ و دلیش هم کل زمینم چکش کن نسیه س چشام کف پای مادر تا شاید که بهشت رو ببینم نمیارزه به دقّ و دلیش هم کل زمینم چکش کن نسیه س چشام کف پای مادر تا شاید که بهشت رو ببینم نمیارزه به دقّ و دلیش هم کل زمینم چکش کن نسیه س چشام کف پای مادر تا شاید که بهشت رو ببینم نمیارزه به دقّ و دلیش هم کل زمینم چکش کن نسیه س چشام کف پای مادر تا شاید که بهشت رو ببینم صورتکتو از ریشه بِکَن عین روزی که به دنیا امدی بمیر اهلی رُخ دهقان