Soraya

ما مردای دبستانیم امیدایی که در سر داشت پریدن یادمون داده همون که ما رو باور داشت معلم های ما دیروز به جرم علم جون دادن برای درس امروزم به ما سرمشق خون دادن روایت میگه دانش تو ثریا هم اگه باشه بهش میرسه ایرونی فقط کافیه که پاشه یه نسل از بس که همت داشت واسه خاکش نفس میده حالا نسلی که ما هستیم چجوری درس پس میده درس پس میده باید که بند پوتینت برای کار محکم شه باید هرجایی که هستی واست خط مقدم شه میون هجمه ی دشمن نداریم روز تعطیلی لباس رزم میپوشیم تو این تحریم تحمیلی مبادا پشت یک ملت میون جنگ خالی شه مبادا خنجر دشمن تو دستای خودی باشه میشن بازیچه اونها که خداشون میشه دنیاشون مبادا نرخ بعضیها بشه هم قد جیباشون دبستانی اون روزا حالا تو فکر تحریمه نبرد با کدخدایی که طلبکارِ یه تعظیمه هنوزم خاکریز اینجاست هنوزم جبهه ی جنگه فقط یه یا علی میخواد کجای کار میلنگه خزون هیچ تحریمی جلودار بهارش نیست خزون هیچ تحریمی جلودار بهارش نیست همه میدونن ایرونی کم آوردن تو کارش نیست