Gidip saçakların altına sığındım tamam ama
Sslında istemiyordum yağmurun dinmesini
En az varoluşum kadar saçmasapan
Birkaç şarkı karalayıp bekledim bu yılın bitmesini
Sıkıntım Tanrı'nın benden bile öfkeli olması
Ve bazıinsanlarınhiçyaşamamışkenölmesi
Uykusuzluk, uyuşturucu, depresyon değil
Gözümün altındaki karartılar, dün gecenin gölgesi
Soluğu kesilmiş bir siyahinin öfkesi gibi
Başı yerde ezili, bükülü diz altında
Gırtlağında hissettin sanki aynı dizi
Hastalıklı asrı hicvettik sözcükleri dizip
Belki ağzım kuru şimdi, birazdan tükendim ama
Evvelinde tükürdüm bu kentin bütün oyuklarına
Biz seninle birkaç yüzyıl önce karşılaşsaydık keşke
Saklanırdık ağaç kovuklarına
Üstüne tüneyip şarap içtiğimiz duvarlardan
Sarkarken ayaklarımız fezanın boşluğuna
Epey yorgun düşmüştüm ben de
Tökezledim dün
Bakma şimdi bugün böyle köpek gibi koştuğuma
İnsana dair ne varsa anlatacağım sana
Acil önlerinden tut da deniz kıyılarına kadar
Mesela bir süredir bu sahilde
Potkal ya da deniz kızları değil
Mülteci cesetleri var
Sabahın bir sahibi var, o galiba ben değilim
Benim işim akşamüstleriyle genelde
Ve içtimai sorunlara üzülmemi engelleyen
Hacimli bir sıkıntım var
Ama mırıldandım yine de bugün
"Ya basta"
O konteynerin içinde bulunan cesedim ben
Bir de Chiapas'ta Zapatista
10 ekim Ankara Garı: yerde insan parçaları
Yürü, ama sakın onların üstüne basma
