از ردپای رفتنت مونده رو قلبم کبودی
قسمت و تقدیر که نه، تو آدم موندن نبودی
دلی که ساده باشه تنهاتره، همراه تره
پشت هر مرد موفقی زخمای خنجره
حوالی قلب ما آدما انگار حزب بادن
ما اَ کسایی خوردیم که بوی رفاقت می دادن
واسه همین نامردیات، دل داره با خداش حرف
حرف دل رو که زدم، دلشو زدم، گذاشت رفت
اون روزی که رفتی یادم می مونه
بی تو این خونه برام مثل یه زندونه
خاطرات تو نمیره از یادم
من پشیمونم از اینکه دل به تو دادم
ادعا کردی عاشقی، گفتی دوست دارم
بسه، با این دروغا کم بده آزارم
چقدر سرت حرص خوردم، چقدر عذاب کشیدم
بی معرفت تر از تو من تو دنیا ندیدم
دلبرم، تاج سرم
بعد تو هرکی بیاد قلبشو می شکنم
بعد تو هرکی بیاد قید چشاشو می زنم
بعد تو هرکی بیاد من ازش دل می کنم
می باره واسه من این بارون لعنتی
دست خوش زدی و رفتی، باهاش راحتی؟
ولی یه روزی می آد که تو هم دلت برام تنگ شه
می رسه روزی که دل منم واسه ت سنگ شه
به هم ریختی آره؟
چقدر بهت گفتم دختر، حواستو جمع کن
چقدر سر تکون می دادی؟
گفتم مثل خیلی ها نمی خوام شی هرزه ی سرخوش
بی پدر، با رفتنت قلب منو جر دادی
چنگ زدی به این سینه، رفتی به اون پا دادی
می شکنم بعد تو هرچیزی که تو این خونه هست
هر شب و هر روز به یاد تو می کنم مست
این مردم، ببین گوشتو سلاخی می کنن
ببین بخوای شاخ بشی، زود شاختو می برن
گفتی بی خیال، برو سر اصل مطلب
گفتم زبونتو نذار لای چنگ عقرب
گفتی سربسته نگو، بگو رک و پوست کنده
گفتم اَ همه خوردی، رفیقت عکستو پخش کرده
گفتم بی من نمی تونی، ولی خندیدی به حرفام
ببین روزی رو می بینم که کم بشی از دردام
فکر و خیال تو داره می زنه به سرم
می بینم اون روزو جلو چشات رگامو بزنم
من دوستت داشتم، ولی هیچ وقت نفهمیدی
ولی واسه با من بودن از همه چی ترسیدی
دل من می گیره با رفتنت، می شه نری؟
دست و پاهام می لرزه بعد رفتنت، می شه نری؟
می شه نری؟ واسه تو جون می دما
ببین هنوزم سرت غیرت دارما! سرت رگ می دما
روزگارم بی تو تاریک و خاموشه
بدجوری دلتنگم، دلتنگ آغوشت
من دوست دارم تو رو، چرا منو نمی فهمی؟
حرفایی که می شنوی پشتم، همه ش پاپوشه
بیا برگرد که من دلتنگتم بدجوری
چرا ازم دوری؟ فقط نگو مجبوری
لعنتی به خنده هات می دونی عادت کردم
لج نکن با دل من، بسه دیگه مغروری
معراج، فرزاد یزدانی فر، مسعود کارشناس، رضا دک، بوک بند
