Zaman (Interlude)

Ömrümüz anlardan ibarətdir Bir an bir həyatın Zamanın genişliyində bir toz dənəsi kimi önəmsizdir Bir tarla torpağın arasında bir toz dənəsi görünürmü? Bir qum səhrasında bir qum dənəsi yox olarsa, nə dəyişər? Qum səhrası azalarmı? Daralarmı? Əlbəttə, yox Bu, bizim üçün belədir Biz önəm vermirik bir qum dənəsinə, torpağın bir tozuna Həm də ömrümüzün anlarına baxmırıq, saatına baxırıq Gününə, ayına, ilinə baxırıq Hər il bir yaş qocalırıq Bunu düşünürük Saatımız keçir, ona baxırıq Dəqiqələrimiz də bəzən diqqətimizdə olur Ancaq anlarımızı heç anmırıq Unuduruq Həyatımızı təşkil edən anları unuduruq Hər şey bir anda baş verir Nəfəs bir anda çıxır İnsan bir anda aşiq olur Bir anda bir baxışla nifrət edir Bir anın hökmü böyükdür Bir an zamandır Zaman cənnətə yenidən qayıda bilmək üçün bizə verilən bir nemətdir Zaman nemətdir Bu neməti başqalarına, yəni başqalarını araşdırmağa sərf etməkdənsə Özümüzü araşdırsaq, nə olar? Öz çiynimizə şeytanın yüklərini yükləmək bizə lazımdırmı? Nə qədər ki zaman bizim üçün nemətdir Əlimizdən çıxmayıb, bu yükləri bir-bir çiynimizdən ataq Yüngülləşək Cənnətin yolunda qanad olsun tövbələrimiz Çünki "cənnət" əski türkcədə "uçmaq" deməkdir Cənnət — uçmaq ağır yüklər və mənəvi yüklə olmur Uçmaq tövbələrlə, arınmaq, sıyrılmaq, nəfsin qınından çıxması ilə olur Sabah mütləq xoşbəxt olacaqsan Öz qıt təvəkkülün ilə məchul sabahlarda axtar qəlb hüzurunu Ey, ey, ey, ey! Orada gözləyən (Biri) Biri varmı məni? Ruhu səsləyər: "Gəl" Deyər: "Qalx, gəl geri" Keçəndə vaxt, iş işdən Çalış, olma sən ortada qalan Ətraf mənfəətini güdər Üzdə gülür, amma içləri saxta (A-ah) Nə qədər yıxılsan da, geri qalx Qazıdım dırnağımla, bəri bax Mənim yolumdan dönməməyim bir inad Amma yolları köndələndir, diri qal Göylərə yüksələndə silah Daha aşağıya enir axı bu rifah (Ah) Toxumunu sökün, atın nifaqın Sonumuza qalıb axı bir addım (Bir addım) Nə zaman gələr bu qəlbə bahar O zaman sualların cavab tapar Nə zaman gələr bu qəlbə bahar? Ah, ah