از پیش من برو که دل آزارم
نا پایدار و سست و گنهکارم
در کنج سینه یک دل دیوانه
در کنج دل هزار هوس دارم
من ناکامم، ناکام عشقت
من بد نامم، بد نام عشقت
آه ای خدا چگونه ترا گویم
کز جسم خویش خسته و بیزارم
هر شب بر آستان جلال تو
گویی امید جسم دگر دارم
دل نیست این دلی که به من دادی
در خون تپیده، آه رهایش کن
یا خالی از هوا و هوس دارش
یا پای بند مهر و وفایش کن
