We Finally Die (feat. Maiyarap)

ชีวิตที่เหลือเวลาไม่นาน สิ่งไหนที่ใจของเราต้องการ เฝ้าถามตัวเองทำไมต้องทรมาน ต้องซมและซาน เหน็ดและหน่าย ต้องลนและลาน ต้องทนและทาน สุดท้ายแล้วแค่เดี๋ยวคงต้องตาย ชีวิตก็แค่จะมอดมลาย จะหน้าไหน ๆ ก็คงต้องวอดและวาย ทั้งคนหรือควาย มันไม่เกี่ยงว่าหญิงหรือชาย ทุกคนต้องตาย ภายในใจคงชินและชา ไม่มีเวลาให้รอ มีบางทีที่เสียน้ำตา แต่มึงต้องอย่าไปยอม ก็ไม่มีใครให้มึงพึ่งพา ท้ามึงบอกให้ลุกขึ้นมา ยามเมื่อฝนซาจะเห็นท้องฟ้า มันเลยมีค่าให้เราได้ลอง แม้ในยามอ่อนล้าให้พวกเราเลิกคิดจบชีวิตทุกทาง และมันยังคงห่างไกลความเป็นจริง เอาชีวิตไปขว้างทิ้งบนพาน และถวายสังฆทานกับนรกบนดิน ความมืดมนมันยังคงยังกัดกินหัวใจ กูไม่สนใจใครเพราะกูสนแต่ตัวเอง อยู่บนโลกที่คิดแต่ไม่ค่อยเหมือนใคร กูไม่สนหัวใคร กูไม่สนแม้ตัวเอง มึงไม่เคยอยากทำแต่ว่าเสือกอยากตาย ก่อนที่มึงจะตายกูว่ามึงควรจำ มึงอย่าทิ้งคนรักครอบครัวไว้ข้างหลัง และถ้ายังอยากตายกูว่ามึงแม่งระยำ หนึ่งชีวิตถ้ามึงคิดก็แค่ทำ ถ้ามึงท้อมึงไปง้อมันทีหลัง หนึ่งชีวิตแบกไว้กับฝัน และถ้ายังไม่สำเร็จมึงอย่าหันกลับหลัง ชีวิตที่เหลือเวลาไม่นาน สิ่งไหนที่ใจของเราต้องการ เฝ้าถามตัวเองทำไมต้องทรมาน ต้องซมและซาน เหน็ดและหน่าย ต้องลนและลาน ต้องทนและทาน สุดท้ายแล้วฉันก็คงต้องตาย ชีวิตก็แค่จะมอดมลาย จะหน้าไหน ๆ ก็คงต้องวอดและวาย ทั้งคนหรือควาย มันไม่เกี่ยงว่าหญิงหรือชาย ทุกคนต้องตาย ภายในใจคงชินและชา ไม่มีเวลาให้รอ มีบางทีที่เสียน้ำตา แต่มึงต้องอย่าไปยอม ก็ไม่มีใครให้มึงพึ่งพา ท้ามึงบอกให้ลุกขึ้นมา (ลุกขึ้นมา) ยามเมื่อฝนซาจะเห็นท้องฟ้า มันเลยมีค่าให้เราได้ อ่อนล้า ก็ให้ฝืนมันก่อน ยังต้องเฝ้ามองหาว่าอะไรคือคำตอบ ทุ่มเทและทำทุกทาง ให้วิญญาณมันสั่นสะท้าน ไม่ต้องรีบตายเพราะยังไงมึงก็ตาย นี่คือคำพูดที่กูพูดกับตัวเอง มึงอย่าเห็นแก่ตัวรีบตายไปสบายดิไอ้ควาย คนจะตายเดี๋ยวก็ตายของแม่งเอง มึงไม่ต้องรีบวิ่งไปหาหรอกนรก huh ไม่ต้องตายเพื่อประชด ถ้ามึงแค่เจ็บหาน้ำแข็งมาประคบ แล้วซัดหน้าแม่งสักยก ของทุกสิ่งมีอายุการใช้งาน ความตายมันรอกูในทุกครั้งที่ไขลาน และกูไม่ได้คิดจะมีชีวิตได้อีกนาน แต่ว่าก่อนกูตายกูต้องได้สิ่งที่ต้องการ กูไม่คิดสั้น นั่งคิดว่าต้องตาย ความทุกข์ที่กูอมไม่เคยคิดว่าต้องคาย แต่สุดท้ายคนเราแม่งต้องตาย อยู่ที่ช้าหรือว่าเร็ว อย่าเพิ่งรีบเดะไอ้ควาย ชีวิตที่เหลือเวลาไม่นาน (เวลาไม่นาน) สิ่งไหนที่ใจของเราต้องการ (สิ่งไหนที่ใจของเราต้องการ) เฝ้าถามตัวเองทำไมต้องทรมาน ต้องซมและซาน เหน็ดและหน่าย ต้องลนและลาน ต้องทนและทาน สุดท้ายแล้วฉันก็คงต้องตาย ชีวิตก็แค่จะมอดมลาย จะหน้าไหน ๆ ก็คงต้องวอดและวาย ทั้งคนหรือควาย มันไม่เกี่ยงว่าหญิงหรือชาย ทุกคนต้องตาย เหลือเพียงร่างกายที่มันว่างเปล่า นั่งมองตัวเองที่ไม่มีแม้เงา