Staatloze prins

Het gekinkel van glas echoot tot in het merg van mijn bot Het wegdek glittert door het sompige nat Mijn plek is nergens Mijn plek is met niemand Maar ik voel me levend in het holst van de nacht Tussen de lantaarnpalen Fluitende windkreunen Schimmen en eenzaamheid Draag mij weg als ik te blind ben om perfectie Van imperfectie te spotten vanaf de tramhalte Draag mij weg als ik word wat zij kweken in schoolbanken Ik heb geen naam Ik weet niet wat je ziet Ik ben een anomalie Ik ken geen taal Ze zeggen ik ben gestoord En dat ik niet hier behoor Ik proef de droogte na een eeuwigheid lopen En de zon die doet staren naar mij Kwam naar beneden van boven om diamanten te kloven Nee niks is wat het lijkt Ik belichaam Alles wat je wilt zijn Dat alles heb ik in mij Ik wen er aan Er zit liefde en pijn In m'n hart van satijn Ik proef de droogte na een eeuwigheid lopen En de zon die doet staren naar mij Kwam naar beneden van boven om diamanten te kloven Want nee niks is wat het lijkt Ik verander in sterrenstof ik ben niet mezelf soms Grijp je me voor ik verdwijn Vervangt mijn kind mij of blaast de wind mij Ver terug in de woestijn Dat is de vraag Dat is de vraag Je ziet me lopen Geloof niet je ogen Ben slechts een verzinsel van je verbeelding