Kapote Imouna Ki' Ego

Κάποτε ήμουνα κι εγώ παιδάκι από τα φίνα και η καρδιά μου επόνεσε γιά μια γλυκιά τσαχπίνα. Όταν την έπερνα μαζί ο κόσμος με κοιτούσε μ' αυτή μου την αμόλησε και μ' άλλονε γυρνούσε. Κι από το ντέρτι το πολύ θολώνει το μυαλό μου και η ψυχή μου η δύστυχη σπαράζει απ' τον καημό μου. Και από τότε πια κι εγώ καμιά πια δε γουστάρω, την τσίκα μου πάντα τραβώ, τον αργιλέ φουμάρω.