Het Wilhelmus (15 Coupletten)

Eerste couplet Wilhelmus van Nassouwe Ben ik, van Duitsen bloed, Den vaderland getrouwe Blijf ik tot in den dood. Een Prinse van Oranje Ben ik, vrij, onverveerd, Den Koning van Hispanje Heb ik altijd geëerd. Tweede couplet In Godes vrees te leven Heb ik altijd betracht, Daarom ben ik verdreven, Om land, om luid gebracht. Maar God zal mij regeren Als een goed instrument, Dat ik zal wederkeren In mijnen regiment. Derde couplet Lijdt u, mijn onderzaten Die oprecht zijt van aard, God zal u niet verlaten, Al zijt gij nu bezwaard. Die vroom begeert te leven, Bidt God nacht ende dag, Dat Hij mij kracht zal geven, Dat ik u helpen mag. Vierde couplet Lijf en goed al te samen Heb ik u niet verschoond, Mijn broeders hoog van namen Hebben 't u ook vertoond: Graaf Adolf is gebleven In Friesland in den slag, Zijn ziel in 't eeuwig leven Verwacht den jongsten dag. Vijfde couplet Edel en hooggeboren, Van keizerlijken stam, Een vorst des rijks verkoren, Als een vroom christenman, Voor Godes woord geprezen, Heb ik, vrij onversaagd, Als een held zonder vrezen Mijn edel bloed gewaagd. Zesde couplet Mijn schild ende betrouwen Zijt Gij, o God mijn Heer, Op U zo wil ik bouwen, Verlaat mij nimmermeer. Dat ik doch vroom mag blijven, Uw dienaar t'aller stond, De tirannie verdrijven Die mij mijn hart doorwondt. Zevende couplet Van al die mij bezwaren En mijn vervolgers zijn, Mijn God, wil doch bewaren Den trouwen dienaar dijn, Dat zij mij niet verrassen In hunnen bozen moed, Hun handen niet en wassen In mijn onschuldig bloed. Achtste couplet Als David moeste vluchten Voor Sauel den tiran, Zo heb ik moeten zuchten Als menig edelman. Maar God heeft hem verheven, Verlost uit alder nood, Een koninkrijk gegeven In Israël zeer groot. Negende couplet Na 't zuur zal ik ontvangen Van God mijn Heer dat zoet, Daarna zo doet verlangen Mijn vorstelijk gemoed: Dat is, dat ik mag sterven Met eren in dat veld, Een eeuwig rijk verwerven Als een getrouwen held. Tiende couplet Niet doet mij meer erbarmen In mijnen wederspoed Dan dat men ziet verarmen Des Konings landen goed. Dat u de Spanjaards krenken, O edel Neerland zoet, Als ik daaraan gedenke, Mijn edel hart dat bloedt. Elfde couplet Als een prins opgezeten Met mijner heires-kracht, Van den tiran vermeten Heb ik den slag verwacht, Die, bij Maastricht begraven, Bevreesde mijn geweld; Mijn ruiters zag men draven Zeer moedig door dat veld. Twaalfde couplet Zo het den wil des Heren Op dien tijd had geweest, Had ik geern willen keren Van u dit zwaar tempeest. Maar de Heer van hierboven, Die alle ding regeert,