ไม่มีเธอไม่อยากหายใจ

ไม่มีเธอแล้วเรื่องอะไร ไม่อยากจะรับรู้ ไม่มีเธอแล้วคำพูดใด ก็ฟังไม่ได้ยิน ทุกความรู้สึก ทุกการสัมผัส ไม่ตอบสนอง กับสิ่งไหนๆ ได้แต่คิดถึงเธอ ยังกลัวคำถามเดิม เหงาทุกทีที่คนมาถามถึงเธอ รับความจริงไม่เก่ง ไม่กล้าพบเจอ ซ่อนตัวเอง เก็บตัวเอง ปิดตัวเอง อยากจะเลือน หายไป ไกลๆ สักที เพราะไม่มีวิธีจะลืมให้ลง ตั้งใจลืมแค่ไหน ก็เหมือนยิ่งมั่นคง รู้บ้างหรือเปล่า รู้บ้างหรือเปล่า ทนฝืน เป็นผู้ชายต้องไม่ร้องไห้ ทั้งที่ความเป็นจริงแล้ว ฉันกำลังตาย ฉันกำลังจะตาย ฝืนไม่ไหวจริงๆ ไม่มีเธอก็ไม่อยากหายใจ ไม่มีแรงสั่งตัวเองเคลื่อนไหว ได้แต่ทรมาน (ได้แต่ทรมาน) นานเท่าไหร่ใจจะสลายเสียที ไม่มีเธอก็ไม่มีหัวใจ ไม่จำเป็นจะอยู่ใช้ชีวิต วันพรุ่งนี้ อยากจะให้มันจบๆ แบบนี้คงลืมได้ลง ลองมีชีวิตใหม่ แต่ฉันจะทำได้ไงใจอยู่ที่เก่า ไม่ว่ามองที่ใด ยังเจอภาพเรา ติดตรงนี้ อยู่ตรงนี้ คนคนนี้ อยากจะเลือน หายไป ไกลๆ สักที ก็เพราะไม่มีวิธีจะลืมให้ลง ตั้งใจลืมแค่ไหน ก็เหมือนยิ่งมั่นคง รู้บ้างหรือเปล่า ทนฝืน เป็นผู้ชายต้องไม่ร้องไห้ ทั้งที่ความเป็นจริงแล้ว ฉันกำลังตาย ฉันกำลังจะตาย ฝืนไม่ไหวจริงๆ ไม่มีเธอก็ไม่อยากหายใจ ไม่มีแรงสั่งตัวเองเคลื่อนไหว ได้แต่ทรมาน (ได้แต่ทรมาน) นานเท่าไหร่ใจจะสลายเสียที ไม่มีเธอก็ไม่มีหัวใจ ไม่จำเป็นจะอยู่ใช้ชีวิต วันพรุ่งนี้ อยากจะให้มันจบๆ แบบนี้คงลืมได้ลง ไม่มีเธอก็ไม่อยากหายใจ ไม่มีแรงสั่งตัวเองเคลื่อนไหว ได้แต่ทรมาน (ได้แต่ทรมาน) นานเท่าไหร่ใจจะสลายเสียที ไม่มีเธอก็ไม่มีหัวใจ ไม่จำเป็นจะอยู่ใช้ชีวิต วันพรุ่งนี้ อยากจะให้มันจบๆ แบบนี้คงลืมได้ลง ไม่มีเธอแล้วเรื่องอะไร ไม่อยากจะรับรู้ ไม่มีเธอแล้วคำพูดใด ก็ฟังไม่ได้ยิน ทุกความรู้สึก ทุกการสัมผัส ไม่ตอบสนอง กับสิ่งไหนๆ ได้แต่คิดถึงเธอ