คนคั่นเวลา

ก็นึกไปเองว่าดี ก็คิดว่ามีค่าพอ ที่แท้แค่เธอใช้รอ ให้เขาเดินกลับมา กอดไว้แค่ชั่วคราว รอนับวันบอกลา อยู่อย่างคนกลัวๆ กล้าๆ มันไปอย่างนั้น ก็หลงว่าเธอให้ใจ ก็ฝันไปเองว่าจริง ที่แท้ก็เป็นแค่สิ่ง แก้เหงาไปวันๆ ได้ซึ้งแค่ร่างกาย เท่านี้ที่ผูกพัน ช่วงเวลาจะยาวหรือสั้น ก็แล้วแต่เธอ เป็นได้เพียงแค่คนทั่วไป ที่เธอไว้ใช้เพื่อคั่นเวลา คำว่ารักมันมีราคา แค่ความเหงาใจ หลอกตัวเองทั้งๆ ที่รู้ ว่าตอนจบเป็น แบบไหน แค่คั่นเวลา เขามาฉันไปถูกไหมเธอ ก็รู้เธอลืมไม่ลง กับเขาคงเป็นเรื่องใหญ่ ความหลังมันคงฝังใจ ไม่ฝืนโชคชะตา แค่นี้ก็มากพอ กับฉันแค่ผ่านมา จะต้องเจออะไรข้างหน้า ก็ตามแต่เธอ เป็นได้เพียงแค่คนทั่วไป ที่เธอไว้ใช้เพื่อคั่นเวลา คำว่ารักมันมีราคา แค่ความเหงาใจ หลอกตัวเองทั้งๆ ที่รู้ ว่าตอนจบเป็น แบบไหน แค่คั่นเวลา เขามาฉันไปถูกไหมเธอ เป็นได้เพียงแค่คนทั่วไป ที่เธอไว้ใช้เพื่อคั่นเวลา คำว่ารักมันมีราคา แค่ความเหงาใจ หลอกตัวเองทั้งๆ ที่รู้ ว่าตอนจบเป็น แบบไหน แค่คั่นเวลา เขามาฉันไปถูกไหมเธอ เป็นได้เพียงแค่คนทั่วไป ที่เธอไว้ใช้เพื่อคั่นเวลา คำว่ารักมันมีราคา แค่ความเหงาใจ หลอกตัวเองทั้งๆ ที่รู้ ว่าตอนจบเป็น แบบไหน แค่คั่นเวลา เขามาฉันไปถูกไหมเธอ ถูกไหมเธอ ถูกไหมเธอ