วันฟ้าเหงา

ฉันยังจำคำของเธอ ที่เธอได้เคยบอกฉันไว้ ผ่านเข้าเวลาหน้าหนาว ทีไร เธอจะรู้สึกเหงาเหลือเกิน ฉันยังว่าเธอน่ะแปลก ช่างคิดอะไรไปเช่นนั้น จนวันที่เรานั้น ร้างไกล คำเธอก็ลอยตามสายลม แล้วทำไมอะไรไม่รู้ สายลมก็พัดกลับมา ตอนที่ฉันอยู้คนเดียว กับวันเช่นนี้ ในวันฟ้าเหงา ลมหนาวผ่านมาอีกครั้ง มันพัดพาความรู้สึกให้คิดเออีกคราว วันฟ้าเหงา แต่ใจมันหนาวกว่านั้น เหงาเหลือเกิน อ้างว้างเหลือเกิน ไม่รู้ฉันเป็นอะไร เธอรู้ไหม ใช่เป็นเธอนั้นคนเดียว วันนี้ฉันเหงาและคิดถึงเธอ ในวันฟ้าเหงา วันฟ้ามืดมนอย่างนี้ เธอคิดถึงใครกัน เมื่อคิดดูคนเราก็แปลก โลกมีคนมากมายเช่นนี้ แต่ในใจลึก ๆ ยังมี อารมณ์ที่เดียวดายข้างใน แล้วทำไมอะไรไม่รู้ สายลมก็พัดกลับมา ตอนที่ฉันอยู้คนเดียว กับวันเช่นนี้ ในวันฟ้าเหงา ลมหนาวผ่านมาอีกครั้ง มันพัดพาความรู้สึกให้คิดเออีกคราว วันฟ้าเหงา แต่ใจมันหนาวกว่านั้น เหงาเหลือเกิน อ้างว้างเหลือเกิน ไม่รู้ฉันเป็นอะไร เธอรู้ไหม ใช่เป็นเธอนั้นคนเดียว วันนี้ฉันเหงาและคิดถึงเธอ ในวันฟ้าเหงา วันฟ้ามืดมนอย่างนี้ เธอคิดถึงใครกัน เธอรู้ไหม ใช่เป็นเธอนั้นคนเดียว วันนี้ฉันเหงาและคิดถึงเธอ ในวันฟ้าเหงา วันฟ้ามืดมนอย่างนี้ เธอคิดถึงใครกัน