Shabâne (Miyân Khorshidhâye Hamishe)

میان خورشید های همیشه زیبایی تو لنگریست خورشیدی که از سپیده دم همه ستارگان بی نیازم می کند نگاهت شکست ستمگری ست نگاهی که عریانی روح مرا از مهر جامه ای کرد بدان سان که کنونم شب بی روزن هرگز چنان نماید که کنایتی طنز آلود بوده است و چشمانت با من گفتند که فردا روز دیگری ست آنک چشمانی که خمیر مایه مهر است وینک مهر تو نبرد افزاری تا با تقدیر خویش پنجه در پنجه کنم آفتاب را در فراسوهای افق پنداشته بودم به جز عزیمت نابهنگامم گزیری نبود چنین انگاشته بودم آیدا فسخ عزیمت جاودانه بود میان آفتاب های همیشه زیبایی تو لنگریست نگاهت شکست ستمگریست و چشمانت با من گفتند که فردا روز دیگریست