Tekrâr

جنگل آینه ها به هم در شکست و رسولانی خسته بر این پهنه نومید فرود آمدند که کتاب رسالتشان جز سیاهه آن نامها نبود که شهادت را در سرگذشت خویش مکرر کرده بودند با دستان سوخته غبار از چهره خورشید سترده بودند تا رخساره جلادان خود را در آیینه های خاطره باز شناسند تا دریابند که جلادان ایشان همه آن پای در زنجیرانند که قیام در خون تپیده اینان چنان چون سرودی در چشم انداز آزادی آنان رسته بود همه آن پای در زنجیرانند که اینک بنگرید تا چگونه بی ایمان و بی سرود زندان خود و اینان را دوستاق بانی می کنند بنگرید بنگرید جنگل آینه ها به هم در شکست و رسولانی خسته بر گستره تاریک فرود آمدند که فریاد درد ایشان به هنگامی که شکنجه بر قالب شان پوست می درید چنین بود کتاب رسالت ما محبت است و زیبایی ست تا بلبل های بوسه بر شاخ ارغوان بسرایند شوربختان را نیک فرجام برده گان را آزاد و نومیدان را امیدوار خواسته ایم تا تبار یزدانی انسان سلطنت جاویدان اش را بر قلمرو خاکباز یابد کتاب رسالت ما محبت است و زیبایی ست تا زهدان خاک از تخمه کین بار نبندد جنگل آیینه فرو ریخت و رسولان خسته به تبار شهیدان پیوستند و شاعران به تبار شهیدان پیوستند چونان کبوتران آزاد پروازی که به دست غلامان ذبح میشوند تا سفره اربابان را رنگین کنند و بدین گونه بود که سرود و زیبایی زمینی را که دیگر از آن انسان نیست بدرود کرد گوری ماند و نوحه ای و انسان جاودانه پا در بند به زندان بندگی اندر بماند