بر کدام جنازه زار میزند این ساز؟
بر کدام مُرده ی پنهان میگرید
این سازِ بی زمان؟
در کدام غار
بر کدام تاریخ میموید این سیم و زِه، این پنجه ی نادان؟
بگذار برخیزد مردمِ بی لبخند
بگذار برخیزد!
زاری در باغچه بس تلخ است
زاری بر چشمه ی صافی
زاری بر لقاحِ شکوفه بس تلخ است
زاری بر شراعِ بلندِ نسیم
زاری بر سپیدارِ سبزبالا بس تلخ است.
بر برکه ی لاجوردینِ ماهی و باد چه میکند این مدیحه گوی تباهی؟
مطربِ گورخانه به شهر اندر چه میکند
زیرِ دریچه های بیگناهی؟
بگذار برخیزد مردمِ بی لبخند
بگذار برخیزد!
