μην κλαις
και μην λυπάσαι που βραδιάζει
εμείς που ζήσαμε φτωχοί
του κόσμου η βροχή δεν μας πειράζει
εμείς που ζούμε μοναχοί
τα σπίτια είναι χαμηλά
σαν έρημοι στρατωνες
τα καλοκαίρια μας μικρά
κι ατέλειωτοι χειμώνες
τα καλοκαίρια μας μικρά
κι ατέλειωτοι χειμώνες
μην κλαις
και μην φοβάσαι το σκοτάδι
εμείς οι ζήσαμε φτωχοι
του κόσμου η απονια δεν μας τρομάζει
θα έρθει και για μας μια Κυριακή
τα σπίτια είναι χαμηλα
σαν έρημοι στρατωνες
τα καλοκαίρια μας μικρα
κι ατέλειωτοι χειμώνες
τα σπίτια είναι χαμηλα
σαν έρημοι στρατωνες
τα καλοκαίρια μας μικρα
κι ατέλειωτοι χειμώνες
