โปรดอย่าวาดหวัง

กว่าหมื่นแสงตะวัน ที่พาดผ่าน ทางชีวิต ยาวนานเทียบไม่ติด กับหนึ่งจันทร์ ในคืนเหงา เดียวดายข้างกองไฟ พลิ้วไหว ตามลม หยอกเย้า แค่ประทัง ความหนาว ของใจ .ไอหมอกขาวพุ่งโชย ตามแรงลม หายใจ ประหนึ่งสี ระบาย บนแผ่นฟ้า เป็นหน้าเธอลางๆ ข้างหมู่เดือนดารา กับอักษร บนฟ้า โปรดอย่าวาดหวัง ว่าฉันต้องดีที่สุด แค่รับรู้รักเธอที่สุด เพียงพอไหม อย่าวาดภาพ นางในฝัน ของเธอสูงเกินไป เพราะสุดท้ายที่ฉันทำได้ คือเอ็นดูหัวใจตัวเอง โปรดอย่าวาดหวัง ว่าฉันต้องดีที่สุด แค่รับรู้รักเธอที่สุด เพียงพอไหม อย่าวาดภาพ นางในฝัน ของเธอสูงเกินไป เพราะสุดท้ายที่ฉันทำได้ คือเอ็นดูหัวใจตัวเอง .ผ่านกี่พันแสงจันทร์ ตั้งแต่เรา ร่วมชีวิต จับมือเดินแนบชิด ทุกแสงจันทร์ไม่เคยเหงา ยังไม่อาจเกี่ยวรั้ง ให้เรา นั้นยัง มีเรา ต้องทนเหงา ด้วยว่าฉัน ไม่ดีที่สุด ต้องทนเหงา ด้วยว่าฉันไม่ได้ ดั่งหวัง