To Teleftaio Tragoudi Mou Gia Keini

Οι φίλοι κουβαλάνε το σταυρό τους Ρουφώντας το τσιγάρο, σιωπηλοί Φοβήθηκες κι έκρυψες τη μορφή σου Και τελικά παρέμεινε μορφή Και ρημαγμένη τριγυρνάς στα κάστρα Πολύτιμων στιγμών, προσωπικών Σαν σκέψεις που σου προκαλούνε τ' άστρα Σαν όνειρα καιρών ασθενικών Κι εγώ σ' ένα από τ' άστρα σου ιππεύω Σ' άλογο δακρυσμένο και μουγγό Το φως σου με τραγούδια συνοδεύω Κι αφήνομαι στων φίλων το καπνό Πολύτιμα όλ' αυτά που σου 'χω αφήσει Βιώματα και πίκρες και χαρές Το χρονικό μιας πόλης, που 'χω ζήσει Κι οι νύχτες οι μεγάλες, οι θαμπές Κι η τελευταία λέξη θα 'ν' τραγούδι Σαν όλ' αυτά που σου 'στελνα παλιά Μ' αυτό, στ' ορκίζομαι, είν' το τελευταίο Σβήσε το φως και λύσε τα μαλλιά