Салавей спявае з вечара ў даліне,
Выйдзі, выйдзі дзяўчына, хоць бы на хвіліну.
Я вазьму гармонік, полечку зайграю,
Выйдзі, выйдзі мілая, я ж тябе чакаю.
Пачакай жа трошачкі,
Мілы мой.
Пачакай жа трошачкі,
Мілы мой.
У расе халоднай занямеюць ножкі,
Дай жа данясу тябе я да той дарожкі.
Вузенькая кладка над ракой глыбокай –
Галава закружыцца у імгненне вока.
Ну тады перанясі,
Мілы мой.
Ну тады перанясі,
Мілы мой.
Перайшоў палогу, трэба ж і другую
Не змагу данесці, як не пацалую.
Я і не зауважыў, як зайшоў у грэчку,
А яна ўсё думае – пераходзім рэчку.
Што ты, што ты, родненькі,
Мілы мой.
Што ты, што ты, родненькі,
Мілы мой.
Што ты, што ты, родненькі,
Мілы мой.
Што ты, што ты, родненькі,
Мілы мой.
