Naghsh

آ می کشم زیر صدام آتیش نفس داغ ریمو صدام می گیره گر بیدار می کنه خواب ریمو تموم خیابونا زیر پاهام زیر صدام زیر نگاه گیرای چشام می گیره گر می گه نگار زندگی منهای همه آینه های بی چشم سرخ می فهمی؟ یه سرطان ضد سرب یعنی ته پاییزتو جوری جر می دم عشق کنی سرتو بگیر بالا باید باز منو آرایش کنی رقص من رو صورت قانونای چرت تو دفترت یادت بمونه من کی ام بیرون می زنم از سرت من خط هفتمم از هفت خط ترین هفت خطت آزاد می کنمت از جایی که زمان بستتت من تو خوشی زنده ام روی تنم گناه است نمی دونم سرم کجاست من تو خوشی زنده ام تو از چیزی که نوشتی نمی دونی ولی می نویسی جوری که می تونی گفتی نگار این تویی باد از سوز رو تنم چی می دونی ؟؟ کشیدی کشیدن دادی یادم حالا خودم می کشم تو نمی تونی کشیدی چشو من مژمو روش لبو کشیدی من روژمو روش فردا رو می کشم خودمو توش تو نقاش، نمی مونی من یه جنگل از درخت اره ها رو توم نمی رونی حالا قلمتو بردار تو بنویس یا من کدوم؟ بگو می نویسم برو یا که من می نویسم تو رو ... من تخم جنگم رنگ خنده هامو نمی دونی من استاد رقصم می خوای چین دامنمو بپوشونی وقتی می چرخم زمین می زنه تگری ماه میزنه از الکل من مست می شه می شه سیاه از این به بعد ایستادنم تو منو نمی شونی پیچوندم یه دنیا رو تو نمی تونی منو بپیچونی وسط گورستون می کوبم پا جای پاشنه هام می مونه روی قبرا می رقصم با مرده ها من تو خوشی زنده ام روی تنم گناه است نمی دونم سرم کجاست من تو خوشی زنده ام