Wieją wiatry od północy
Ode wschodu od zachodu
Od południa, we dnie, w nocy
Istny dopust dla narodu
Czasem się umęczą burze
Lecz ja zmęczyć się nie mogę
Spokój potrwa trochę dłużej
To rozpalam w kuchni ogień
I tak żyję, polska baba
W tym przeciągu tysiąc lat
Dom od burzy drży w posadach
A w kominie hula wiatr
Kiedy mi pod samym progiem
Wilk zawyje, łaps gromnice
Jak przeżegnam z Panem Bogiem
Jak mu w knotem w pysk zaświce
Ledwo wytchnę a tu pomór
Albo inne szałamaje
I tak żyję w moim domu
W moim domu na rozstajach
I tak żyję, polska baba
W tym przeciągu tysiąc lat
Dom od burzy drży w posadach
A w kominie hula wiatr
A ja żyję
A ja tyję
Żaden mróz mnie nie ubije
Dujawice nawałnice
Czasem los zagasi świce
I tak żyję, polska baba
W tym przeciągu tysiąc lat
Dom od burzy drży w posadach
A w kominie hula wiatr
A ja znowu dom wymiatam
Wstawiam szyby, dachy łatam
Ale diabeł nawyplatał
E tam, cóż nie wielka strata
Znowu będzie czysto wszędzie
Choćby gromy jak grad biły
Bo ja jestem polska baba
A na babę nie ma siły
Bo ja żyję, polska baba
W tym przeciągu tysiąc lat
Dom od burzy drży w posadach
A w kominie hula wiatr
Ja przeżyję i przytyję
Żadne zło mnie nie dobije
Co zatrzasnę jedno okno
W drugim szyby wiatr wybije
I tak żyję, polska baba
W tym przeciągu tysiąc lat
Dom od burzy drży w posadach
A w kominie hula wiatr
A ja żyję!
