پلکامُ رو هم میذارم ،با صد خیال همسفرم
تصویری از یه شهرِ دور شناوره توی سرم
این روزا هر پرسه برام، در حدِ یه تصوره
دلخوشِ به خاطرههام با صد سوال مُخم پُره
سمفونیِ نونخشکیا هنوز میپیچه توی گوش؟
هنوز بخار بُلن میشه از گاریِ لبوفروش؟
خیابونا هنوز میشن غلغله آخرای سال؟
ماشینا باز صف میکشن دو سمتِ جاده شمال؟
خطیای شهرکِ غرب هنوز همونجا وایمیسَن
هنوز ونای عصرِ سنگ تو نخِ هر شالُ گیسَن ؟
این روزا هر پرسه برام، در حدِ یه تصوره
دلخوشِ به خاطرههام با صد سوال مُخم پُره
اردیبهشت هنوز یهو بارون میگیره بیحساب؟
هنوز کسی عاشق میشه تو نمایشگاهِ کتاب؟
هنوز عبور از ترافیک به کندیِ اینترنته؟
روبهروی دانشگاه باز پُر از کتابِ اُفسته؟
راستی هنوز رانندهها هایده و مهستی گوش میدن؟
کافههنر سرِ جاشه ،تغییر نکرده جدیدن؟
این روزا هر پرسه برام در حدِ یه تصوره
دلخوشِ به خاطرههام با صد سوال مُخم پُره
(ترانه سرا: خسرو کیانراد)
