รักน้องต้องหนีแม่

ชะโอ พ่อช่อใบชา น้องกินน้ำตาข้าวปลาก็กินไม่ได้ เคยนัดเป็นมั่นเหมาะ ให้พี่ดุ้มเดินเลาะแล้วเจาะรั้วเข้าไป จะได้หนีไปด้วยกันใช้วิวาห์คนธรรพ์ไม่ต้องหวั่นเกรงใคร เก็บผ้าผ่อนคอยมองชะแง้ เฝ้าแต่แลแลแลจนแว่วเสียงไก่ มองรั้วไม่เห็นพี่ ฟ้าก็เริ่มจางสีพี่ไปอยู่หนใด ถูกยุงกัดจนตัวลายพร้อย ถูกยุงกัดจนตัวลายพร้อย น้องก็ยังนั่งคอยจนแทบขาดใจ ชะโด พ่อคุณทูนหัว พ่ออย่านึกกลัวพ่ออย่ามัวแต่ครวญใคร้ ความรักมันหนักจิตพี่จ๋าพี่จงคิดพาน้องหนีเร็วไว พี่ก็รู้ว่าน้องจน แม้พี่เหลือจะทนรับน้องเป็นสะใภ้ จงหนีแม่ แล้วไปกับน้อง พี่อย่าตรอง ตรอง ตรอง จะอดกินไข่ คืนนี้ก็เดือนคว่ำ พี่ทำใจปล้ำ ปล้ำ มารับน้องหนีไกล จะได้ไต่บันไดสวรรค์ จะได้ไต่บันไดสวรรค์ ไม่ต้องมัวนั่งฝันกันอีกต่อไป...