อาย

ที่เป็นอยู่พอจะรู้ถึงความรู้สึก ที่กลัวอยู่ว่าใครเขาจะมองยังไง ซุ่มไปถาม อยู่ทำด้วยรัก ด้วยความตั้งใจ ฉันก็เป็นอยู่ ฉันก็กลัวอยู่ ได้แต่ทำต่อไปแค่นั้น ข้ามผ่านอะไรที่คอยกัดกลืน ทุกอย่างกับเรานั้นเองที่รู้ สุดท้ายคนที่สน วันที่ดีของคน ล้มแล้วยืนกี่ครั้ง อาจจะเนิ่นนาน จะไกลเท่าไหร่ ไม่มีใครรู้ ไม่มีใครรู้ อาจไม่ง่ายดาย ในวันอย่างนั้น ต่อให้มีใครที่แดกดันและคอยฉุดไว้ ที่แดกดันและคอยฉุดไว้ ที่แดกดันและคอยฉุดไว้ ข้ามผ่านอะไรที่คอยกัดกลืน ทุกอย่างกับเรานั้นเองที่รู้ สุดท้ายคนที่สน วันที่ดีของคน ต้องล้มแล้วยืนกี่ครั้ง (โว๊ะโอ๊ะโอโอโอว ข่มใจหัวเราะมา โว๊ะโอ๊ะโอโอโอว ข่มใจหัวเราะมา โว๊ะโอ๊ะโอโอโอว โว๊ะโอ๊ะโอโอโอว โว๊ะโอ๊ะโอโอโอว ข่มใจหัวเราะมา)