een van die dagen die niet hoeven
zie ze gaan de zure mannen
zie ze hangen in hun jas
plastic tassen met de bulen
waar een muur staat hangt een plas
zie ze schuiven door de straten
met hun fles om half tien
niemand wil hun luchten ruiken
niemand wil hun porem zien
zie ze gaan de zure mannen
zie ze dampen in de kou
al die groots gedroomde plannen
tien uur 's ochtends en al blauw
zie ze wachten op perronnen
op de trein die nooit zal gaan
zie ze zoeken in de bakken
naar de zin van het bestaan
zure mannen zure mannen
het is de blues en geen douche
het leed en de drank
liever zuur en in de olie
dan bediende op een bank
zie ze gaan de zure mannen
nergens heen nergens vandaan
op hun afgetrapte schoenen
door het zure-man bestaan
hoor ze zingen in de straten
van de eenzaamheid en drank
hoor ze praten in hunzelve
met hun anderhalve tand
zure mannen zure mannen
het is de blues en geen douche
het leed en de drank
liever zuur en in de olie
dan employee op een bank
