Άπονη ζωή
μας πέταξες στου δρόμου την άκρη
μας αδίκησες
Ούτε μια στιγμή
δεν είπες να μας διώξεις το δάκρυ
μας κυνήγησες
Το κρίμα μας βαρύ
μας γέννησες φτωχούς
με την καρδιά πικρή
γεμάτη στεναγμούς
Άπονη ζωή
δεν θέλαμε παλάτια κι αστέρια
να μας χάριζες
Μια μπουκιά ψωμί
για μας τα ορφανά περιστέρια
ας χαλάλιζες
Μας έδειρε ο βοριάς
μας ήπιε η βροχή
το αίμα της καρδιάς
γιατί είμαστε φτωχοί
