Platia Navarinou

Απόγευμα πλατεία Ναυαρίνου Με τίναξε το ρεύμα όλο εκείνου Που φτάνει από διάφορα κανάλια Σε μια συνεννόηση νηφάλια. Τα γένια σου ήταν έξι ημερών Εγώ ήμουν πάλι δώδεκα χρονών Κοιτάζαμε τους κύριους τους μεγάλους Και νιώθαμε το ίδιο με τους άλλους Γαλήνη, γαλήνη Κι όπως σωπαίναμε έτσι κατά λάθος Σου χύθηκε ο καφές που' χα στην άκρη Και από το κατακάθι κι' από το βάθος Ξεφύτρωσε ανοιξιάτικο ένα δάκρυ Γαλήνη, Για λίγο στη πλατεία Ναυαρίνου Πήρα τα φτερά του γλάρου εκείνου Που κλέβει τις στιγμές τις φυγαδεύει Και πιστεύει Πλατεία τους ... φτιαγμένη Χωρίς σχεδιαγράμματα οι μελέτες Μα όλοι απ' το απόγευμα νωρίς Κτυπάνε το νούμερο τους και θα δεις Τελειώνουν τα ψωμιά των αρμοδίων Εκεί που υπάρχει αγάπη μου θησείο Μας κάνει, Και ήσουν πλησιέστερα απ' όλους Του ενήλικου παιδιού η συμμετρία Στα Εξάρχεια ανάμεσα στους πόλους Για μια στιγμή κρατάμε ισορροπία Και φτάνει, μας φτάνει