Høyr de dette, de gjentur unge,
No lyt de kvea med mål og tunge;
Blomen bleiknar og dagen kri,
Ho renn so fort dikkos ungdomstid.
Å allting gjømest no bort med tidi,
Men alli gløymest det ei hev lidi.
Fe alt i verdi kan gjevast råd,
Men ungdoms kjærleik han auker på.
Eg vikkje ha meg ein tjørebrennar,
Som tek på pattan med svarte hendar.
Nei, eg vilo ha meg ein spelemann,
Han leiker fint med pattan han.
Å mine visur dei er så mange
Som heggjeblomane drys i fangjet.
Så hev dei voreall si tid,
Til meir eg kved dei fleir dei bli.
Da, di, da, di, da...
