Strach się zawsze kończy
Gdzie zaczyna moja przestrzeń
Patrzę w dół na mej ucieczki cichy ślad
W warstwach atmosfery dziura znika szybkim tempem
Niczym lud zamknięty w dłoni, wiosną grad
Potem tylko szepty gwiazd
Dla mnie nowy świat
Moje ciało już nie waży nic a nic
Nic a nic
I nie poczuje wagi moich łez, tych łez
I w końcu mogę swoim wzrokiem objąć raz na zawsze wszystkich
Błękitnej ziemi zmierzyć blask i puls i puls
Pytasz mnie czy tęsknię
Czy potrafię nie chcieć więcej
Czy odczuwam Twojej męskiej siły brak
Tu gdzie jestem przestrzeń
Jest czymś więcej niż powietrzem
Oddychając Tobą wciąż wdychałam strach
Potem tylko szepty gwiazd
Dla mnie nowy świat
Moje ciało już nie waży nic a nic
Nic a nic
I nie poczuje wagi moich łez, tych łez
I w końcu mogę swoim wzrokiem objąć raz na zawsze wszystkich
Błękitnej ziemi zmierzyć blask i puls i puls
Moje ciało już nie waży nic a nic
Nic a nic
I nie poczuje wagi moich łez, tych łez
I w końcu mogę swoim wzrokiem objąć raz na zawsze wszystkich
Błękitnej ziemi zmierzyć blask i puls i puls
Moje ciało już nie waży nic a nic
Nic a nic
I nie poczuje wagi moich łez, tych łez
I w końcu mogę swoim wzrokiem objąć raz na zawsze wszystkich
Błękitnej ziemi zmierzyć blask i puls i puls
