Fisai Monaxia

Ξέρεις τι είναι να νυχτώνει Και να είσαι μοναχός Να ναι άδειοι όλοι οι δρόμοι Κι ψυχή σου δίχως φως Ν αγκαλιάζεις το σκοτάδι Να μιλάς με τη σιωπή Να πεθαίνεις για ένα χάδι Και να ζεις μ ένα γιατί Πώς αντέχεται η νύχτα Δε με ρώτησε κάνεις Δίχως μια καληνύχτα Ένα χέρι να πιαστείς Πώς παλεύεται το βράδυ Που φυσάει μοναξιά Μόνος μέσα στο σκοτάδι Και τα όνειρα φωτιά... Το ταβάνι απόψε πάλι Θα μ ακούει σιωπηλό Μες στο μαύρο μου το χάλι Έχω τόσα να του πω Κι αν τον πόνο μου τον νοιώσει Θα ουρλιάξει κι η σιωπή Τόσα μ έχουνε ματώσει Και μ αφήσαμε πληγή Πώς αντέχεται η νύχτα Δε με ρώτησε κάνεις Δίχως μια καληνύχτα Ένα χέρι να πιαστείς Πώς παλεύεται το βράδυ Που φυσάει μοναξιά Μόνος μέσα στο σκοτάδι Και τα όνειρα φωτιά...