Kostki Pad Imchom

Косткі Пад Імхом Цягнучы цераз змрок Да поўначы што кліча зноў Па зямлі засланай імхом Косткі ды камяні. Я спазнаў голас дрэў. Ён прагне. Я пачуў лес сьпяваў Казаў мне. Йдзі, йдзі, йдзі... Чуючы галасы, што вабілі да зямлі. Коўдрай цел накрый мяне Назаўжды! Шэпат дрэу супакой Назаўжды! Сярод дрэў засынай Назаўжды!