Parvanegi

مثل یه پروانه ببین اسیر مشت بسته ام از این همه پرسه زدن کوچه به کوچه خسته ام تو لحظه های بی کسی، اسیر ناباوریم تو قاب خالی جنون، یه عکس خاکستریم توی این ثانیه های بی رمق لحظه های آبیتو حروم نکن این روزا ابری و خاکستریه شبای آفتابیتو حروم نکن بگو خورشید از کدوم ور در اومد که تو مثل قصّه رویایی شدی؟ ماهی زخمی پاشوره ی حوض کیو خواب دیدی که دریایی شدی؟ آلوده ام، آلوده ام هم رنگ با مرداب نفرینیم در حسرت بیداری از این خواب برای من که رفیق سفرم مرهم زخمای خستگی تویی برای من که غریب جاده هام آخرین همدم خونگی تویی از رو گلبرگ گلای کاغذی اشکامو با دست آلوده بچین منو تو آینه ها شستشو بده تو چشام حادثه ی عشقو ببین مثل یه پروانه ببین اسیر مشت بسته ام از این همه پرسه زدن کوچه به کوچه خسته ام