Tajemnica pamiętnika nie wie o niej nikt
Tajemnica pamiętnika znasz ją tylko Ty
Gdy wieczorem w sercu miasta gwar przestaje tętnić
Siadasz w oknie i zaczynasz pisać swój pamiętnik
Blady księżyc na stronicach światło swoje łamie
A nad Tobą niebo płynie, niebo jak atrament
Tajemnica pamiętnika nie wie o niej nikt
Tajemnica pamiętnika znasz ją tylko Ty
Przebiegasz w myślach dzień i dobrych szukasz chwil
Do gwiazd uśmiechasz się, gdy znajdziesz którąś z nich
A potem smutku mgła przysłania Twoją twarz
Tęsknota, jakiś żal o sobie daje znać
Od tak dawna już mieszkamy naprzeciwko siebie
Jestem w tobie zakochany, chociaż o tym nie wiesz
Chciałbym poznać tajemnicę, którą zna pamiętnik
Chciałbym wiedzieć, o czym piszesz, za kim ciągle tęsknisz
Tajemnica pamiętnika nie wie o niej nikt
Tajemnica pamiętnika znasz ją tylko Ty
Tajemnica pamiętnika nie wie o niej nikt
Tajemnica pamiętnika znasz ją tylko Ty
Tajemnica pamiętnika nie wie o niej nikt
Tajemnica pamiętnika znasz ją tylko Ty
Tajemnica pamiętnika nie wie o niej nikt
Tajemnica pamiętnika znasz ją tylko Ty
