جرم من نیست اگه ترانه هام دردِ زندانی و زندانبانه
اگه گفتن که فراموشت کرد، شک نکن اینا همه اش بُهتانه
هر طنابی که نجاتم میده، یاد گرفتم که خودم پاره کنم
تو قمار عشق برام آسونه، خودم و یک شبه بیچاره کنم
چرا از چشمای من می ترسی، منی که نقابمو برداشتم
نگاه کن شبیه اون کسی شدم که میگفتم دوستش نداشتن
درد من یه اعتراف ساده بود، دردی که کشتم و پایان نگرفت
اونی که دزدید دنیای منو، منو حتی به گروگان نگرفت
اونیکه با من بی رحمتره، تویی یا شکنجه وجدانم
این همه ناسازگاریم رو ببخش اگه دائم شب پُر طوفانه
چرا از چشمای من میترسی، منی که نقابمو برداشتم
نگاه کن شبیه اون کسی شدم که میگفتم دوستش نداشتن
چرا از چشمای من میترسی، منی که نقابمو برداشتم
نگاه کن شبیه اون کسی شدم که میگفتم دوستش نداشتن
