Πως να βγεις και πως να μιλήσεις
Σ' έχουν δέσει πριν να περπατήσεις
Πως, πες μου πως
Πες μου ποιος τη ζωή σου ορίζει
Κάποιος άλλος πάντα αποφασίζει
Ποιος, πες μου ποιος
Οι συγγενείς και οι φίλοι
Το κράτος, οι γονείς σου
Ποιος να 'ναι ο εχθρός
Σε πετάνε σ' ένα θρανίο
Κάτσε διάβασε αυτό το βιβλίο
Αυτό, μόνο αυτό
Να ακούς και να μη φωνάζεις
Και τους τρόπους σου να μετριάζεις
Απλώς, να μένεις σιωπηλός
Και ζεις μια κατηφόρα
Σκοτώνοντας την ώρα
Να φεύγει ο καιρός
Μικρές υποχωρήσεις μια ζωή
Γλυκά σε νανουρίζουν σαν παιδί
Βυθίζεσαι στον ύπνο σου αργά, αργά, αργά
Ο πιο ωραίος τρόπος να πεις "γειά χαρά"
Παίρνεις τ' όπλο και τη στολή σου
Και σου λένε μείνε στη γραμμή σου
Απλά, να μη ρωτάς πολλά
Μα για ποιο έθνος, για ποια πατρίδα
Να κρατάς μια χειροβομβίδα
Για ποια, πες μου ποια
Και γίνεται στ' αλήθεια
Ο πόνος σου συνήθεια
Και μπαίνεις στη σειρά
Τρέχα να βρεις καμιά δουλίτσα
Ύστερα μία κοπελίτσα
Μετά, ίσως ένα-δυο παιδιά
Να παλεύεις με τη ρουτίνα
Τα λεφτά μήνα με το μήνα
Και πια, να μην κοιτάς μακριά
Και γίνονται τα βράδια
Μονότονα και άδεια
Και φυσιολογικά
Μικρές υποχωρήσεις μια ζωή
Γλυκά σε νανουρίζουν σαν παιδί
Βυθίζεσαι στον ύπνο σου αργά, αργά, αργά
Ο πιο ωραίος τρόπος να πεις "γειά χαρά"
Κι αν στο τέλος πουλάς θεωρία
Στις γιορτές και στα καφενεία
Ποιον ενδιαφέρουν όλα αυτά
Ποιον να βρεις, σε ποιον να μιλήσεις
Όταν πέφτουνε οι διαφημίσεις
Γιατί έχει σήριαλ μετά
Κοιτάζεις στον καθρέφτη
Κατάματα τον ψεύτη
Μα δεν σε νοιάζει πια
Μικρές υποχωρήσεις μια ζωή
Γλυκά σε νανουρίζουν σαν παιδί
Βυθίζεσαι στον ύπνο σου αργά, αργά, αργά
Ο πιο ωραίος τρόπος να πεις "γειά χαρά"
