Asemon Hamishe Abri Nist

آخر راه اومدن با روزگار گره کوریه که بخت منه که تموم اتفاقای بدش شاهد زندگی سخت منه شاید این زخمی که از تو خوردمو از حرارتش زبونه میکشم یا تموم بی کسیامو فقط فقط از دست زمونه میکشم بگو بازم هوامو داری و مث همه منو تنها نمیذاری بگو هستی تا نترسونتم ظلمت این شب تکراری و بگو هستی و روی ماه تو امشب پشت ابرا پنهون نمیشه آسمون بخت تیره ی من ابری نمیمونه همیشه بگو بازم هوامو داری و مث همه منو تنها نمیذاری بگو هستی تا نترسونتم ظلمت این شب تکراری و بگو هستی و روی ماه تو امشبم پشت ابرا پنهون نمیشه آسمون بخت تیره ی من ابری نمیمونه همیشه من که پشتم به خودت گرمه و باز هر چی این راهو میام نمیرسم نکنه دستمو ول کردی برم که به هر چی که میخوام نمیرسم شایدم من اشتباهی اومدم که در بسته رو وا نمیکنی من به این سادگی دل نمیکنم از تو که منو رها نمیکنی بگو بازم هوامو داری و مث همه منو تنها نمیذاری بگو هستی تا نترسونتم ظلمت این شب تکراری و بگو هستی و روی ماه تو امشب پشت ابرا پنهون نمیشه آسمون بخت تیره ی من ابری نمیمونه همیشه بگو بازم هوامو داری و مث همه منو تنها نمیذاری بگو هستی تا نترسونتم ظلمت این شب تکراری و بگو هستی و روی ماه تو امشبم پشت ابرا پنهون نمیشه آسمون بخت تیره ی من ابری نمیمونه همیشه