Αν ζούσαμε όλοι ξανά
εγώ θα 'μουν το πιο άσχημο κρίνο
θα γυρνούσα στον κόσμο να θυμίσω απλά
ότι έβαψα μαύρο τον ήλιο.
Θα σερνόμουν στους δρόμους αργά
τον τρόμο και την φρίκη να σπείρω.
Θα θυμόντουσαν όλοι, γέροι – παιδιά,
ότι έβαψα μαύρο τον ήλιο.
Θα μπορούσα να βγάλω φτερά
το πιο μαύρο κοράκι να γίνω,
θα χτυπούσαν καμπάνες, θλιβερά – γοερά,
γιατί έβαψα μαύρο τον ήλιο.
Θα κλαίγαν στα νέα οι γειτονιές
καθώς το μαύρο κρασί μου θα πίνω,
θα ηχούσαν σειρήνες, ουρλιαχτά, τουφεκιές,
γιατί έβαψα μαύρο τον ήλιο.
Αν ζούσαμε όλοι ξανά
εγώ θα 'μουν το πιο άσχημο κρίνο.
Θα έπαιρνα πάλι την μαύρη μπογιά
και θα έβαφα πάλι τον ήλιο.
