Víðförla

Nokkurum vetrum síðar Víðförla hann austr þangat ór landi at leita sér Þeir Víðförla færi tvær vikur At þeir sáu ekki Nema þeir tendruðu kerti Var sem þeir reri í helli þann hálfan mánuð, at saman luktust björgin yfir ánni Þæir foru drængila fiarri Ok austarla ærni gafu Þæir Foru drængila fiarri Ok austarla ærni gafu Þæir Foru drængila fiarri Ok austarla ærni gafu Þæir Foru drængila fiarri Ok austarla ærni gafu Síðan fór Víðförla á brott ok allt þar til þeim sýndist sem hálft tungl stæði á jörðu Þar leggja þeir at landi ok ganga þar á land, koma í skóg Er stóð við drekabælit Þæir foru drængila fiarri Ok austarla ærni gafu Þæir Foru drængila fiarri Ok austarla ærni gafu Þæir Foru drængila fiarri Ok austarla ærni gafu Þæir Foru drængila fiarri Ok austarla ærni gafu Þar lyktum vér þessa sögu Þar lyktum vér þessa sögu Þar lyktum vér þessa sögu Þar lyktum vér þessa sögu Skýtr Víðförla örinni í munn orminum Ok rann svá til hjartans At á einni svipstundu fell hann dauðr niðr, Víðförla vann Vann drekann Þæir foru drængila fiarri Ok austarla ærni gafu Þæir foru drængila fiarri Dou sunnarla a Særklandi Þæir foru drængila fiarri Ok austarla ærni gafu Þæir foru drængila fiarri Dou sunnarla a Særklandi Þæir foru drængila fiarri Ok austarla ærni gafu Þæir foru drængila fiarri Dou sunnarla a Særklandi Þæir foru drængila fiarri Ok austarla ærni gafu Þæir foru drængila fiarri Dou sunnarla a Særklandi Þar lyktum vér þessa sögu Þar lyktum vér þessa sögu